Archief van jaar: 2018

Beste allemaal

Zie in onderstaande link het kerstprogramma in volgorde voor beide concerten!

Het leek me wel grappig om ons kerstconcert “Kerst, een tikkeltje anders…” te beginnen met een nummer waarvan de componist Allah Rakkha Rahman heet.

Dit document mag ook gebruikt worden voor de aangifte van SABAM én voor het aanmaken van de programma-boekjes!

(Winnie en Benedicte R)

Kerstprogramma 2018

Jullie ontvingen allemaal de digitale flyer die je kan doorsturen…

Gelieve allemaal het evenement op facebook te delen!

Ons laatste kerstconcert was in 2016…

Concertstop in 2017

1 publiek bedankingsconcert in 2018

1 publiek kerstconcert in 2018

ZORG DAT DE ZAAL VOL ZIT !!!

Naast de nodige moeite om alle stukken in te studeren, vragen we ook hiervoor een inspanning te leveren.

Als we allemaal 4 kaarten verkopen hebben we een heel mooi aandeel in dit fantastisch concert…

Groetjes

Namens “Het CeRstOrgel”

Beste Zangertjes

Een euvel bij veel koren: de toonhoogte wordt in de loop van het nummer steeds lager; kortom: het koor zakt! Hoe komt het en wat kun je eraan doen.
In de derde reeks bespreken we de onafgemaakte/ niet-voorbereidde tooninzet (aanzet)

Een belangrijke oorzaak van zakken vormen de verkeerd gekozen en onafgemaakte toonaanzetten.
Bij sommige genres / koren wordt het als ideaal gezien om elke toon zuiver aan te zetten.
Dit is trouwens niet hetzelfde als intoneren.
Maar bij heel veel zangers en genres is het anders.
Veel voorkomend is het aanzetten vanaf de stembodem (crooning, Amsterdamse volksstijl) een halve toon eronder (gospel, blues, jazz) of een hele toon eronder (praise, country, ballade).
Dit stijlfiguurtje van de toonhoogteaanzet (ook wel scoop genoemd) hoor je veel op de radio en bij “naturelzangers” (die niet zo goed weten wat ze doen).
De valkuil is dat er weliswaar (correct) te laag wordt aangezet, maar het zweven naar de goede toonhoogte wordt niet afgemaakt.
De te lage toonhoogte wordt door de zanger (en de anderen) weer als referentie gebruikt voor het aanzetten van de volgende passage.
Daar heb je opnieuw de neerwaartse spiraal, maar nu met een andere oorzaak.
Een hopeloze combinatie van zangtechnieken is: een halve toon lager aanzetten, heerlijk langzaam naar de vermeende toonhoogte dweilen, tegelijk decay-zingen (met afnemende luidheid van lettergrepen) en lekker loom timen.
Besteed eens extra aandacht aan het bewust hanteren van deze zang-techniekjes.
Soms zuiver aanzetten, soms met scoop, maar dan moet die wel uitkomen op de juiste toonhoogte. In de galm (akoestisch of uit een doosje) moet het toonzuiver naijlen, dat is een goed controlemiddel.

Beste zangertjes

Omdat er gisteren in de repetitie nogal wat onduidelijkheid was betreft het kerstprogramma.

– Jai Ho
– Blue Moon
– You’ve got a friend
– Don’t worry about me
– Sounds of Silence
– Hallelujah
– We all stand together
– A la nanita nana
– Bethlehem Lullaby
– Silent Night ( Pentatonix)
– Carol of the bells
– Jingle Bells
– We wish you….
– Happy Holiday
– We need a little Christmas
– Immanuel
– Run to you
– Food
– Jingle bell rock
– Viva la Vida

Momenteel sleutel ik nog aan de volgorde.
Ik hoop om die vandaag nog af te hebben maar omdat Hans een inhaalstudie aan het doen is, stuur ik dit programma alvast door!
Jullie krijgen nog een aantal mails van me…

Grts Bram

Beste zangertjes

Een euvel bij veel koren: de toonhoogte wordt in de loop van het nummer steeds lager; kortom: het koor zakt! Hoe komt het en wat kun je eraan doen.

Eén van de oorzaken is de onderconcentratie,
alleen heeft dit meer te maken heeft met een verkeerd ingestelde hormoonspiegel.
De precieze samenstelling van al die hormoonstoffen is niet zo interessant, maar wel dat die soms erg snel kan wisselen, afhankelijk van de omstandigheden.
Aan het begin van een repetitie, waar de zangers gejaagd uit gezin of werk komen is de goede intonatie vaak ver te zoeken, te hoog of te laag.
Zodra mensen een kwartiertje op hun gemakje zitten ebt de opgewondenheid weer weg en begint het gezamenlijke zakken. Voortdurend alert bezig zijn met de muziek houdt de hormoonspiegel, en dus de toonhoogte op het juiste niveau.
Vlak voor een optreden is de concentratie vaak ook onjuist, door de zenuwen, of de indrukken van alles wat er gebeurt.
Als het koor zakt, helpt het om de zangers plotseling te laten schrikken.
Je kunt ineens quasi-boos uitvallen, een onverwachte uitroep doen, doen alsof je valt, etc.
De adrenaline die dan bij de zangers aangejaagd wordt, zorgt er voor dat de focus er weer is.

Dat het inderdaad de hormoonspiegel is komt ook naar voren uit onderzoek dat aantoont dat zangeressen met een absoluut gehoor tijdens het verloop van de maandelijkse cyclus consequent iets anders intoneerden. En inderdaad, als je heel goed luistert naar (opnames van) zangers weet je hoe die hormonaal en emotioneel in hun vel zitten.